Sandra Passchier (1972), woonachtig in Utrecht, sprak op haar tiende jaar de wens uit om ‘later’ schrijfster te worden. Na de School voor Journalistiek bleef zij in haar vrije tijd met passie schrijven, echter veelal ongelezen.

Sinds enkele jaren uit zij zich in gedichten en deelt deze via het Instagram account @elkezondageengedichtje en op haar website woorden online.

Met het besef dat de jaren beginnen te tellen, groeit het verlangen naar nieuwe ervaringen en oude ervaringen opnieuw beleven. In deze dichtbundel komen de thema’s vergankelijkheid, verlangen en het onbereikbare samen. Met melancholie naar wat voorbij gaat en verloren is, maar ook met hoop op wat nog komen zal, neemt deze bundel je mee in een tijdspad van eindigheid en perspectief dat ons allen bindt. Een bundel over nostalgie, verbondenheid en begrip vanuit een reflectie van de dichter en de lezer..